MEDİCİ AİLESİ
Tüccar kökenliler. Parasal yönlerini kullanarak etkili olmuşlardır. Ama sanat yönüne kullanmışlardır. Medici ailesinin ilk büyük ismi olan Cosimo il Vecchio sadece antik eserler ve küçük objeler koleksiyonu yapmakla kalmamış, ayrıca kiliseler için pek çok sunak resmi sipariş etmiştir.
Parasını sanata harcayan birisidir. Çevresinde
Hümanist birçok insan bulunmaktadır. Sanatı yaşama anlam katan zevk alınan bir
unsur olarak görmektedir. Böylece toplumlarda sadece servetiyle değil sanata
değer veren kimliği ile de anılıyordu.
Cosimo il Vecchio’nun oğlu
Piero’da Medici ailesinden gelen sanat koruyuculuğunu devam ettirmektedir. Cosimo döneminde
oluşturulan koleksiyonu, başka sanat objeleri ekleyerek geliştirmiştir. Piero,
küçük sanat objelerine daha çok ilgi göstermiş ve tüm koleksiyonu tek bir
salonda bir araya getirmiştir.
Piero, tüm bu değerli sanat objelerini bir araya
getirdiği küçük odada ayrı bir dünya yaratmayı amaçlamış olmalıdır. Ayrıca
seçkin konuklara gururla bu hazineyi sergilemek, onun ayrıcalık ve saygınlık
duygusunu da pekiştirmektedir.
15.yüzyılda, (cinquecento) Lorenzo de
Medici’yle (1449- 1492) ailenin sanat koruyuculuğu en üst anlamına kavuşmuştur.
Kardeşi Giuliano (1453- 1478) ile birlikte çok iyi bir sanat eğitimi
almışlardı. Kendisi de bir şair olan Lorenzo, etrafında pek çok edebiyatçı ve
hümanist toplamıştır. Ayrıca resim, heykel ve mimariye de ilgi göstermiştir.
Ailenin içinde bulunduğu ekonomik sıkıntılara karşın sanata yatırım yapmaya
devam etmiş olması onun sanat tutkusunun boyutunu göstermektedir. Sanat
koruyuculuğunun gelenek haline geldiği Mediciler’de sanata destek olmak adeta
ailenin ayır edici bir özelliği olmuştur.
Mediciler, sanatı sadece ondan entelektüel bir haz
almak uğruna desteklememişler aynı zamanda sanatın propaganda gücünü de fark
etmişlerdir. Lorenzo’nun iktidar hırsı, onu güç ekonomik koşullarda bile
sanatın gücünden yararlanmayı amaçlayarak, sanata yatırım yapmaya iten bir
neden olmuştur. Lorenzo Medici, aralarında Botticelli, Verocchio, Leonardo da
Vinci, Giuliano da Sangallo ve Medici bahçelerindeki heykel okulunda yetişen
Michelangelo’nun da bulunduğu çok sayıda sanatçıya kucak açmıştır. Onlardan pek
çok eser talep etmiş ve çalışmalarını desteklemiştir. Öte yandan, onun
döneminde Floransa’dan diğer İtalyan kentlerine birçok sanatçı yollanmıştır.
Leonardo da Vinci Milano’ya, Verrocchio Venedik’e, Benedetto da Maiano
Napoli’ye, Botticelli ve Signorelli Roma’ya gitmiştir: “Sınırlarından dışarıya
yapılan Floransa kültürel faaliyetinin propaganda değerinin tamamıyla farkındaydı
ve böylece sonraki yüzyıllarda önemli olacak resmi tür patronluğu başlattı.”
(Enc. of World Art; “Patronage”, C.11, s123)
Lorenzo’nun siyasi ve ekonomik gücüyle bağlantılı
olarak artan yaptırım gücü, bilinçli bir sanat tutkusuyla birleşince karşımıza
çağının en büyük ve belki de Perikles’ten sonra ilk defa böylesine önemli bir
dünyevi sanat koruyucusu kimliği çıkmıştır. Onun sanat koruyuculuğu, çağının
Floransa’sında çok sayıda önemli sanatçının yetişmesine ve sayısız eserin
üretilmesine olanak sağlamıştır.
Hande ZEYREK
Yorumlar
Yorum Gönder